عکس از فیروزه ایمانیروی دیوار حیاط پشت خانه.. آنجا که درخت "به" فضای آن کنج را گرفته و باید سرت را خم کنی تا از زیر شاخ و برگش بگذری و دیوار را ببینی..
آنجا که نسیم می پیچد و حتی اگر خورشید نگاهش را دوخته باشد به باغچه و گرما ارزانی اش کند.. می توانی در خنکای سایه اش پناه بگیری..
آن یک تکه که گم می شوی از نگاه همه و درخت "به" پناهت می دهد..
همانجا روی دیوار حیاط پشتی.. دونده دستهایش چسبیده به دیوار و تقلا می کند برای دویدن و رفتن و رهایی..
۱ نظر:
salam
in ax az kojast
ارسال یک نظر