یکی بود

ایستاده ام وسط جزیره تک و تنها..

دستم را سایبان چشمها می کنم و به دور دست خیره می شوم، در جستجوی قایقی، آدمی و شاید رد پایی از حیات..

دلفین مهربانم، دوست دیرینه ی لحظات تنهایی و غربت جزیره، سر از آب بیرون می آورد و به سرگردانی ام نگاه می کند.